ماده ۱
نظام صنفی: قواعد و مقرراتی که امور مربوط به سازمان ،وظایف،اختیارات ،حدود و حقوق افراد و واحد های صنفی را طبق این قانون تعیین می کند.
ماده ۲
فرد صنفی : هر شخص حقیقی یا حقوقی که در یکی از فعالیت های صنفی اعم از تولید ،تبدیل ،خرید و فروش ،توزیع،خدمات و خدمات فنی سرمایه گذاری کند و به عنوان پیشه ور و صاحب حرفه و شغل آزاد ،خواه به شخصه یا با مباشرت دیگران محل کسبی دایر یا وسیله کسبی فراهم آورد و تمام یا قسمتی از کالا ،محصول یا خدمات خود را به طور مستقیم یا غیر مستقیم و به صورت کلی یا جزئی به مصرف کننده عرضه دارد ،فرد صنفی شناخته می شود.
ماده ۳
واحد صنفی: هر واحد اقتصادی که فعالیت آن در محل ثابت یا سیار باشد و توسط فرد یا افراد صنفی با اخذ پروانه کسب دایر شده باشد ، واحد صنفی شناخته می شود.
ماده ۵
پروانه کسب: مجوزی است که طبق مقررات این قانون به منظور شروع و ادامه کسب و کار یا حرفه به صورت موقت یا دائم به فرد یا افراد صنفی برای محل مشخص یا وسیله کسب معین داده می شود.
ماده ۱۲
افراد صنفی موظفند قبل از تاسیس هر نوع واحد صنفی یا اشتغال به کسب و حرفه ،نسبت به اخذ پروانه کسب اقدام کنند.
ماده ۱۲ تبصره ۵
در صورت عدم فعالیت بیش از ۶ ماه ،بدون اطلاع اتحادیه مربوطه یا تغییر محل کسب یا نوع فعالیت توسط صاحب پروانه کسب یا واگذاری محل صنفی دارای پروانه کسب به غیر،اتحادیه موظف است پس از اخطار پانزده روزه به واحد صنفی مزبور پروانه کسب را ابطال کند.
ماده ۱۴
افراد صنفی مکلفند در هر سال حق عضویت اتحادیه ذیربط را بپردازید.
ماده ۱۵
افراد صنفی عرضه کننده کالاها و خدمات مکلفند با الصاق برچسب روی کالا ، یا نصب تابلو در محل کسب یا حرفه ، قیمت واحد کالا یا دستمزد خدمت را به طور روشن و مکتوب و به گونه ای که برای همگان قابل روئیت باشد،اعلام کنند.
ماده ۱۷ تبصره ۳
انتشار هر گونه آگهی تبلیغاتی به هر طریق توسط فرد صنفی فاقد پروانه کسب معتبر ممنوع است و متخلف به جریمه نقدی از یک میلیون ریال تا دویست و پنجاه میلیون ریال جریمه خواهد شد.
